Terugkijkend op maart, het eerste kwartaal is voorbijgevlogen
Maart was opnieuw een drukke en tevens de laatste maand van het eerste kwartaal, deze drie maanden lijken voorbij gevlogen en inmiddels hangt het voorjaar echt in de lucht. Vele relatietherapie gesprekken heb ik gevoerd het afgelopen kwartaal. En vaak heb ik gehoord dat partners elkaar zijn kwijtgeraakt tijdens de Coronaperiode. "Het tussen partners wederzijds geven en voordeel hebben vormt de ethische basis van een relatie. Deze wordt beschouwd als dialoog".
Als een relatie al niet veel veerkracht meer bezat begin 2020 dan hebben drie lock-downs er toe bijgedragen dat partners elkaar kwijt konden raakten. Het thuiswerken, het niet naar school kunnen gaan van kinderen, geen ontspanning meer buiten de deur vinden, zijn zeker oorzaken die ertoe hebben kunnen leiden dat men klem kwam te zitten. Het valt me op dat wat ik toen al vermoedde aan het begin van de Corona maatregelen, aan het einde van de Corona periode dat de gevolgen van die maatregelen weleens het hele nare corona staartje zouden kunnen gaan worden. Het zou intressant zijn om te onderzoeken hoeveel relaties er zijn beëindigd en wat alle maatregelen hebben veroorzaakt. Dus eigenlijk een proces van evaluatie van de coronamaatregelen zeker in het licht van het nu willen invoeren van een permanente pandemiewet.
Als ik zelf terugkijk op de eerste lock-down dan denk ik; als kind dacht ik ooit, als alle mensen op de hele wereld eens één dag zouden worden stil gezet en men zou gaan nadenken over "wie ben ik" zou iedereen anders gaan leven was mijn kinderlijke gedachte toen. Het idee iedereen tot stilstand te brengen heeft me nooit los gelaten. Juist omdat ik veelal om me heen zie dat mensen zo geleefd worden in hun eigen leven. Maart 2020 na de speech van de Minister President sluiten alle ondernemers de deuren om 18 uur. Ik sta in mijn tuin en voel de oorverdovende stilte over me neerdalen. Het voelde heerlijk voor mij, ik hoorde de vogels zingen die dankbaar gebruik maakte van de ontstane stilte. Ik stapte op de fiets, en fietste als in een oude kinderdroom naar de stad en zag daar de totale verslagenheid van alle ondernemers die abrubt hun deuren hadden moeten sluiten. Ik fietste in stilte terug intens genietend van de totale rust die als een angstdeken over de samenleving was neergedaald. Mijn wens als kind leek even verhoord. Maar al gauw drong de vraag zich in mij op, wat gaan mensen nu echt doen?
In het begin was iedereen stil maar vooral angstig en onzeker over wat komen ging. 250.000 doden zouden er kunnen gaan vallen, ongekend aldus de Minister President in zijn historische speech. Wat volgde is geschiedenis, in de eerste weken onstond er veel saamhorigheid en er werd hard geklapt voor de zorg. En er ontstonden mooie (samen) initiatieven maar die sfeer sloeg toch al redelijk snel weer om. Ik zelf heb gedurende de Corona crisis door kunnen werken en mijn praktijk niet hoeven sluiten. Ik voelde zelf geen angst en had vertrouwen in mijn eigen gezondheid, wel schafte ik een zeer goede luchtreininger aan en begon met het schrijven van mijn blogs: Werken ten tijde van. In de tweede en derde lock-down werkte ik nog steeds door maar moest wel heel vaak schuiven in mijn agenda door de vele ziekmeldingen. Het viel op dat de stilte in de tweede lock-down minder was dan in de eerste. In de eerste lock-down vertelde mensen mij nog dat ze genoten van het thuiswerken en het vaker zien van de kinderen. Maar bij de tweede lock-down had men er schoon genoeg van en bij de derde lock-down verlangde men weer naar de tijd van voor de lock-downs en waren alle goede voornemens uit de eerste lock-down tijd allang weer vergeten.
En nu maart 2023 zie ik de uitwerking op relaties door alle genomen coronamaatregelen in drie lock-downs. Jonge gezinnen vallen uit elkaar, kinderen worden de dupe van de vele scheidingen die volgden. Mijn kinderlijke gedachte en de vraag die ik had: wat zou het fijn zijn als mensen even stil gezet konden worden.....? werd uiteindelijk beantwoord, maar het bleek niet zo te werken. Heel even konden mensen stil staan bij de vragen: wie ben ik? En wat wil ik nu echt? Wat ga ik doen als? En ineens was het weer als vanouds en probeerde mensen wanhopig de draad van het leven weer op te pakken. Moeizaam kwam het leven weer op gang en in de stroom van het leven werd de enorme schade van drie lock-downs zichtbaar in de samenleving. Dat mis ik wel de cijfers van wat het de samenleving heeft gebracht, want naast de vele mooie dingen lijkt het er eerder op dat de schade aanzienlijk is. Depressies onder jongeren, het toegenomen drank en drugsgebruik, huiselijkgeweld, leerachterstand, uitgestelde zorg enzovoort, enzovoort. En die gevolgen van alle coronamaatregelen zie ik ook terug in mijn praktijk. Wat me opvalt is dat het veel moeilijker is geworden om partners opnieuw met elkaar te verbinden. Scheuringen in families lijken moeilijker dan voorheen nader tot elkaar te brengen. Het lukt me om families opnieuw met elkaar te verbinden door duidelijk te maken hoe je ook denkt of dacht, dat het vaak in aanvang was als goede zorg naar elkaar. De angst en het korte lontje zijn nog niet weg. En de schade zal ook in de toekomende generatie zichtbaar blijven. Ik hoop dat alle maatregelen onafhankelijk onderzocht en geëvalueerd gaan worden. Voor mij is de conclusie helder, de coronamaatregelen hebben meer schade aangericht dan je op het eerste oog kon vermoeden; het middel was erger dan de kwaal.
College Narcisme, 6 maart volgde ik voor mijn PsBK punten een online college bij Hupper gevolgd over Narcisme. Het was een zeer interessant college en na het doen van het tentamen 30 vragen, voelde best wel spannend, kreeg ik direct de uitslag. Geslaagd!
Breathwork 18 maart was ik bij de breathwork masterclass in de Jacobikerk in Utrecht. Het thema van deze live ademsessie was deze middag: DE WIJSHEID VAN JE HART Leer je fysieke hart te volgen. Een wondelijke ervaring om met 550 mensen in hetzelfde ritme te ademen. https://breathworkmasterclass.com/nl/home-nl/
Bloemenperk In de derde week van maart is mijn bloemenperk voor mijn praktijk ontdaan van de wintersilhoueten. Het is ongeloofelijk, hoeveel positieve reacties ik mocht ontvangen vorig jaar na de aanleg van mijn bloemenperk in april 2022. Het was een pracht om te zien dat er elk seizoen iets bloeide en dat bijen, insecten en vlinders af en aan vlogen voor mijn praktijkraam. Nu is het bloemenperk klaar voor zijn tweede, vierseizoenen pracht, aangelegd door de Tovenier.
Jaartraining, "Trauma en gehechtheid: de taal van het lichaam" Op 24 februari was de laatste lesdag en gaf een ieder een kleine presentatie van het geleerde. We sloten de dag mooi af maar toch heb ik nog één lesdag te gaan. Lesdag 31-3 is ook al achter de rug in november had ik een halve dag gemist door het plotselinge overlijden van Cobi Brouwer en de daarop volgende begrafenis. Dag vier haal ik dus in, juist omdat er in het middagprogramma een prachtige oefening was die me sterk deed denken aan een oefening uit de training die ik ooit volgde bij Frances Nijssen "dansen met de duivel" in mijn opleiding tot Onorthodox coach.
Ondanks dat ik de les niet hoefde in te halen en ik mijn certificaat inmiddels heb behaald was de inhaalles van 31 maart leerzaam en ben ik blij dat ik hem gevolgd heb. Deze nieuwe oefening ga ik zeker in mijn praktijk inzetten.
Foto's in maart kon ik ook weer enkele prachtige natuurfoto's schieten. Het blijft voor mij een ontspannende uitlaadklep om tijdens het wandelen mijn zintuigen open te houden voor de schoonheid van de natuur. En als mijn oog dan valt op een mooi plaatje dan kan ik het niet laten deze te schieten.
Nieuwe kunstwerken
Inmiddels bezit ik vier mooie passende kunstwerken van Pascal Brouwer (1973) voor mijn praktijk. De stijl van deze Arnhemse kunstenaar is ongeëvenaard. Mijn klanten zijn net als ik zeer lovend over zijn werk en soms hoor ik de woorden Escher of Mondriaan vallen in vergelijking met zijn stijl. Persoonlijk vind ik de stijl van Pascal heel eigen en authentiek. Wat mij ook opvalt is dat veel van mijn collega's die de werken zien ze fascinerend vinden.
Het eerste werk kocht ik op 19 mei 2022, -"Persistence And Resilience 88 - Champions Edition"- Het tweede werk kocht ik op 17 november 2022. - "The Return Of The Urban Abstract Architect 2022-20 Champions Edition"- Het derde werk "The Return Of The Urban Abstract Architect 2022-71' kocht ik op 24 maart, en op 31 maart 2023 kocht ik voor het 14 jarige bestaan van Bosch-coaching een vierde werk Van Pascal Brouwer "The Return Of The Urban Abstract Architect 2022-73" Ik kijk elke dag met heel veel bewondering naar zijn werk en uitgelicht met een black-light is het echt een fenomenaal gezicht, werkelijk fantastisch. Ze staan prachtig Pascal dank je wel!
1 april 2023 en dat is geen grap, bestaat Bosch-Coaching 14 jaar op 1 april 2009 schreef ik Bosch-Coaching in bij de kamer Van Koophandel.
Prachtige ontwikkelingen heb ik de afgelopen 14 jaar doorgemaakt, zo wordt ik nu gedeeltelijk vergoed vanuit de aanvullende verzekering, voor mijn werk door verschillende grote zorgverzekeraars. Inmiddels heb ik een HBO toegepaste psychologie, Positieve psychologie, contextueel therapeut aan de Nagy Academie en een EMDR- therapeuten opleiding afgerond en in februari de jaartraining "Trauma en gehechtheid: de taal van het lichaam" afgesloten. Bij het 10 jarige jubileum heb ik deze website voor www.bosch-coaching.nl laten maken.
Nu 14 jaar later ben ik nog steeds dankbaar dit werk te mogen doen en geniet ik nog elke dag van de intensiteit ervan. In mijn werk geef ik onvoorwaardelijk mijn steun aan mijn klanten. En als ik dan vandaag mijn mail open en google meldt dat er een vijf sterren google review voor mij is achtergelaten voelt dit als erkenning voor mijn werk. "Mark is open waardoor je jezelf ook open durft te stellen. Naast alle serieuze gesprekken hebben we ook veel gelachen en door bepaalde situaties na te bootsen zie je in wat het probleem is. Alle tips en handvatten zijn voor het leven". Dank je wel Lotte.
Wil jezelf een afspraak maken? Dat kan via het contact formulier of telefonisch.
Quote voor april: "Ouders die zelf nog veel zorg behoeven en nauwelijks erkenning geven voor de zorg die hun kinderen hen geven, verergeren onvermijdelijk de parentificatie die meestal reeds bij de kinderen bestaat".