Werken ten tijde van de tweede lock-down

Vandaag kijk ik terug op de tweede maand in dit nieuwe jaar, een zeer drukke februari maand met acht nieuwe intakegesprekken en deze maand slechts een paar corona afzeggingen.

De tweede strenge Lock-down ging net in voor mijn vakantieperiode en ondanks de verwarring die ontstond bij de beroepsvereniging begreep ik uit de RIVM-site dat we ons werk mochten blijven doen. Ook nu heb ik af en toe mensen die op het laatste moment moeten afzeggen omdat men moet wachten op een testuitslag. In mijn gevoel heb ik opnieuw aan het einde van het jaar de juiste beslissing genomen om mijn praktijk niet te sluiten en zoals tijdens de eerste lock-down. En ook nu de met de extra ingevoerde en verlengde avondklok kan ik me prima houden aan de RIVM-richtlijnen en met een eigenverklaring ook nog huisbezoeken doen.

Als ik dan aan het begin van de maand de volgende mail krijg, dan sterkt dat mij in mijn beslissing door te werken. “Hoi Mark, Ik durf nu langzaam te zeggen dat ik, na bijna een jaar, eindelijk uit de depressie ben. Zonder jouw hulp was dat nooit gelukt, dankjewel!” Als ik dit dan lees, voel ik me bevoorrecht dat ik deze bijdrage kan leveren. En geeft het aan dat je met de juiste interventies goede resultaten kan boeken, wat ik ook terug kan lezen in de reviews die mensen schrijven.

Sneeuw, ijs en voorjaar!
Het was heerlijk dat er weer eens sneeuw viel die een week bleef liggen. Een witte wereld de besneeuwde daken en het schaatsenrijden. Wat zo bijzonder is aan sneeuw, is dat als er sneeuw valt het kind-gevoel zo sterk naar boven komt. Vele mensen kennen vanuit hun kindertijd een fijn gevoel bij sneeuw en dat komt aan de oppervlakte als er weer sneeuw valt. Dat geld zeker voor mij en dat betekent dan ook dat niet de schaatsen uit het vet maar dat ik de slee tevoorschijn komt niets heerlijker dan kinderlijk op een slee een heuvel af sleetje rijden. Net als voor mij de sneeuwervaring mij vervuld van blijdschap, was het heel mooi om te zien dat die sneeuw de heersende coronaangst bij mensen deed uitdoven. Iedereen wilde nog maar één ding lekker naar buiten. Het ijs op, de heuvel af sleeën, langlaufen, snowboarden en iglo’s bouwen kortom het kind-gevoel maakt blij en zonder angst. Een volle week bleef de sneeuw liggen om plaats te maken voor een uitbundige voorjaarszon. Mensen waren blij en dat zie je zo goed terug in de maatschappij. Even weg van de coronaangst niet meer bang zijn iedereen die weer vol kan genieten in de zon. In mijn praktijk hoorde ik dat terug, het plezier wat mensen beleefd hadden aan het schaatsen en de sneeuw en de zon. Mensen zijn even geholpen door het weer om weer te genieten van de nabijheid van elkaar.

Wat ik merk is dat de mensen de wisselende wankelende maatregelen niet meer kunnen volhouden het water staat vele inmiddels echt aan de lippen. De ontmenselijking door de buitenproportionele maatregelen lijken allang niet meer gerechtvaardigd en zouden eigenlijk voor het welzijn van een ieder per direct moeten stoppen. Ook in februari vernam ik weer van een zelfdoding gerelateerd aan de maatregelen. Ik zie dit nu ook terug in mijn praktijk er zijn corona gerelateerde Lock-down klachten, zoals bijvoorbeeld somberheid, geldzorgen en er is veel onmin binnen gezinnen. Men zit elkaar nu heel dicht op de huid. Hoe kun je dan toch zien wat je partner wel goed doet en waar je zelf wel van kan genieten en ontspannen. Mensen te helpen die vraag te kunnen beantwoorden werkt soms al bevrijdend. Vanuit die gedachte blijft het mooi om te ervaren dat de gezinstherapie vanuit de contextuele benadering zoveel hersteld en heelt. In de vele consulten kon ik mooie interventies inzetten. In de praktijk blijken juist die contextuele interventies de meeste impact te hebben in families en relaties. Het is een blijft bijzonder om te kunnen werken vanuit het authentieke contextuele gedachtengoed van Nagy. Het lijkt zo eenvoudig geven en ontvangen, toch zie je daar de meeste onmin ontstaan, je niet gehoord voelen, je niet meer kunnen uitdrukken in de zorg voor de ander. Juist het zorgen voor de ander begint met het zorgen voor jezelf.

Goed voor jezelf zorgen draagt bij aan je welbevinden. Als ik dat naar mezelf vertaal zelfzorg, probeer ik elke dag wandeling te maken om zo mijn hoofd leeg te maken maar ook om contact te houden met mezelf en de natuur. Je kunt een ander nooit verder brengen dan waar jezelf staat, leerde ik vroeger in mijn opleiding tot Onorthodox coach. Zelfontwikkeling blijft nodig om elke keer een stapje verder te kunnen komen in de begeleiding van mensen. Ik ben zelf ook begonnen met een wens die er al lang bestond piano leren spelen. Ik heb nu les van een oudere zeer geduldige dame en als ik dan de eerste noten kan spelen van één van mijn lievelingsstukken op piano, Satie Gnossiennes: no. 1:Lent dan vervuld me dat met blijdschap.

De meteorologische lente is begonnen.