"Alles heeft een reden ik geloof niet in pech."
25 februari 2025
In deze zeven en dertigste BoschCast is mijn gast Edwin Stokkink, Edwin kent een bewogen leven en groeit op in Arnhem zuid. Als eerste in de straat had hij een Audi 80 die hij kreeg van zijn toenmalige werkgever die zijn talent herkende en hem aannam als vertegenwoordiger. Hij was getrouwd en heeft twee kinderen. In zijn eerste huwelijk krijgt hij naast zijn drukke baan, het moeilijk met zijn echtgenote wat uiteindelijk eindigt in een scheiding. In die tijd van scheiding leert hij een nieuwe vriendin kennen. Hij krijgt in diezelfde tijd te horen dat hij terminale kanker heeft. Met zijn bijzondere kijk op het leven als kankerpatiënt is hij een positief voorbeeld voor veel mensen, met of zonder kanker. Zijn heldere, pragmatische visie zorgt ervoor dat een grote groep mensen hem door dik en dun steunen in zijn zoektocht naar genezing. Hij verbaasd doctoren in zijn overleving in het proces van terminale kanker en laat hen versteld staan. Dan ontmoet hij zijn huidige vrouw Aleksandra en ondanks dat hij haar vertelt dat hij terminale kanker heeft kiezen ze voor elkaar. Door zijn positieve instelling wordt hij in korte tijd opgepakt door de media en werkt mee met verschillende TV-programma’s. Hoe is het nu? Samen met Edwin kijk ik terug naar zijn familieverhaal, zijn jeugd en staan we stil bij zijn proces van terminale kanker. Edwin zegt al aan het begin van ons gesprek je gooit er een kwartje in en je krijgt er een gulden voor terug. En dat kenmerkt Edwin wat een bijzonder gesprek was dit over zijn bewogen leven. Dank Edwin dat we daar even bij stil mochten staan, in toen en in het nu. Edwin Stokkink dank je wel voor dit zeer openhartige gesprek. Heb jij genoten van dit gesprek dan wil ik je vragen, het te delen, te liken en je te abonneren op de BoschCast.
BoschCast
-
"Alles heeft een reden ik geloof niet in pech."
-
#41 Arjan Amin “De eenzaamheid die daaruit ontstaat, dat vergeestelijkt je.”
-
"Ik zou zeggen geloof mij we zitten aan de ontknoping van de samenleving."
-
"Ik zei weleens gekscherend ik word bommoeder."
-
"Maar ja, ik heb het altijd al wel gedaan."
-
"Mijn moeder was het type dat zich echt had moeten ontplooien."
-
"De saamhorigheid die je vroeger had, de tijd met het touwtje uit de deur."
-
"Wie ben ik en wat heb ik hier te doen?"
-
"Ik hoef me niet meer aan te passen. Dit ben ik."
-
"LSD verminderd angst en daarmee kun je eigenlijk makkelijker keuzes maken."
-
"Mag ik voor mezelf kiezen? En wat is dat dan?"